wesele rozprawka na podstawie fragmentu
Rozprawka o tym, że w każdym jest coś, co zasługuje na podziw innych lub opowiadanie o spotkaniu z bohaterem wybranej lektury obowiązkowej - takie tematy do napisania mieli do wyboru uczniowie na próbnym egzaminie ósmoklasisty z języka polskiego. W środę rozpoczęły się próbne egzaminy ósmoklasisty organizowane przez Centralną„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to dramat, w którym autor zawarł wyrazistą ocenę polskiego społeczeństwa. Jawi się ono przede wszystkim jako głęboko podzielone, pozbawione solidarności i niezdolne do zjednoczenia nawet w obliczu wielkich idei. Źródłem owego podziału są historyczne zaszłości i wielowiekowa nierówność między szlachtą, z której wywodzi się inteligencja, i prostym ludem. Obie klasy próbują się do siebie zbliżyć, czego wyrazem jest właśnie tytułowe wesele inteligenta, Lucjana Rydla i chłopki, Jadwigi Mikołajczykówny. Zbratanie ludu i inteligencji jest jednak tylko chwilowe i bardzo pozorne, podobne do spotkania na weselnym przyjęciu. Obie strony mają bowiem względem siebie zupełnie odmienne oczekiwania. Inteligencja wprawdzie interesuje się wsią i jej obyczajami, jednak jest to bardziej wyraz pewnej mody i rozrywki niż rzeczywistej potrzeby zbliżenia. Wyspiański wyraźnie krytykuje młodopolską chłopomanię, jako wyraz powierzchownego zachwytu chłopską prostolinijnością, pięknem wiejskiego krajobrazu i ludowymi strojami. Postawę taką szczególnie mocno prezentuje Pan Młody, rozpływający się w zachwytach nad swoją żoną chłopką. Jego umiłowanie wiejskich obyczajów przybiera wymiary komiczne – na weselu zdejmuje buty, nie wiedząc, że wedle ludowej etykiety jest to ogromny nietakt. Z kolei Dziennikarz nie chce rozmawiać z Czepcem o polityce, uważając go za nierównego sobie rozmówcę. Wieś jest dla Dziennikarza jedynie sielskim krajobrazem, a nie przestrzenią, w której mogą się rozgrywać poważne sprawy. Mówi zatem: „Niech na całym świecie wojna, byle polska wieś zaciszna, byle polska wieś spokojna”. Słowa te wskazują również na bierność polskiej inteligencji i zamykanie się w swoim ciasnym światku małych interesów. Chłopi także są nieufni względem inteligencji. Dostrzegają lekceważenie, z jakim traktuje ich bardziej oświecona warstwa. Czepiec wyraźnie mówi do Dziennikarza: „Pon się boi we wsi ruchu./ Pon nos obśmiewajom w duchu”. Ponadto pomiędzy inteligencją a chłopstwem stoi krwawe widmo galicyjskiej rzezi, której przywódcą był pojawiający się w „Weselu” Jakub Szela. Brak solidarności, wzajemna nieufność, a także bierność inteligencji są zatem według Wyspiańskiego przyczyną społecznych podziałów. Inteligencja jawi się jako warstwa żyjąca w zamkniętym świecie własnych wyobrażeń i rojeń o wielkich czynach. W rzeczywistości jednak jest niezdolna do żadnej aktywności, jak Poeta, który pogrąża się w dekadenckich rozmyślaniach. Inteligencja nie chce też przejąć przewodniej roli i zostawia lud samemu sobie, czego symbolem jest scena, kiedy Gospodarz oddaje złoty róg Jaśkowi. Rozwiń więcej Matura 2020: j.polski - tematy rozprawek. "Wesele" Wyspiańskiego. Na maturze 2020 z języka polskiego na poziomie podstawowym pojawiło się "Wesele" Stanisława Wyspiańskiego. Uczniowie mieli
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to dramat, który stanowi nie tylko przedstawienie uroczystości weselnych, ale i odzwierciedla ówczesne społeczeństwo. Wielowątkowe przedstawienie pozwala na stworzenie portretu ówczesnych ludzi. Jednym z poruszanych tematów jest tematyka sztuki. Chcąc zrozumieć przedstawienie sztuki w „Weselu” warto przyjrzeć się przede wszystkim postaci Poety. Jego osoba inspirowana była Kazimierzem Przerwą-Tetmajerem. Poeta jest przedstawiciel ówczesnej artystycznej bohemy. Jest przedstawicielem pokolenia dekadentów, a zarazem osobom, która wartość dostrzega jedynie w sztuce. Marność życia zdaje się przytłaczać artystę. Podobne pojęcie o sztuce zdaje się reprezentować Nos, którego postać wzorowana była na Tadeuszu Noskowskim. Nos również cechuje się dekadentyzmem. Osobą, która jest zafascynowana artystycznym światem jest także Rachela. Rachela to postać wzorowana na Pepie Singer – młodej dziewczynie, która była stałą bywalczynią miejsc odwiedzanych przez krakowską bohemę. Związki Racheli ze zjawami są nawiązaniem do romantycznej fascynacji tajemniczymi zjawiskami, która była charakterystyczną dla ówczesnych twórców. Wszystkie postaci łączy niezwykłe wprost zainteresowanie wsiom. Chłopomania dosięgła też Lucjana Rydla. Wydaje się, że artyści miotani są pomiędzy dwoma przeciwstawnymi biegunami – dekadentyzmem i przekonaniem o mierności oraz zainteresowaniem ludowością, sztuką i życiem wiejskim. Sztuka przedstawiona w „Weselu” zdaje się być wartością nadrzędną, która kontrastuje z miernością życia. Jednocześnie wydaje się ona być sztuką dla sztuki – nie niesie ze sobą żadnych dodatkowych wartości czy przesłania. Obraz artysty w „Weselu” to obraz dekadenta, który szuka w życiu nowych fascynacji. Chłopomania i zainteresowanie kulturą wsi oraz ich ludowością wiązała się nie tylko z bukoliczną wizją wsi. Istotnym były także wierzenia i obrzędy, które stanowiły odwołanie do przekonań głoszonych przez romantyków i ich zainteresowania wszelką duchowością czy nawet niewytłumaczalnymi zjawiskami. Taki obraz zarówno sztuki, jak i artysty związany był z czasem, w którym miały miejsce poczynione przez Stanisława Wyspiańskiego obserwacje. „Wesele” to dramat symboliczny i modernistyczny. Dekadentyzm, zainteresowanie życiem na wsi czy duchowością wpisany jest w nurt epoki. Widocznym jest także zniechęcenie i odejście od tematów patriotycznych. Analizując „Wesele” i obraz sztuki oraz artysty w nim przedstawiony, warto dostrzec, że cały utwór piętnuje wady polskiego narodu, a w szczególności artystów. Przedstawienie postaci takich jak Poeta czy Nos jest tego dowodem, a jednocześnie obrazem ówczesnej bohemy. Rozwiń więcejChodzi też na uliczne egzekucje i "przypatruje się nieopisanym szaleństwom ludzkim, gdy zabijano powoli, wśród błagań skazańców o rychlejszą śmierć". Pozbawianie życia niewinnych osób nie robi na nim wrażenia. Naiwnie i bezkrytycznie przyjmuje też kolejne dekrety i bezwzględnie się do nich stosuje. Stanisław Wyspiański napisał „Wesele”, opierając akcję utworu na autentycznym zdarzeniu i kreując swych bohaterów w oparciu o istniejące w rzeczywistości pierwowzory. Dzięki temu dramat, osadzony w konkretnych realiach epoki, tworzy obraz współczesności, doskonale znanej autorowi. Należy jednak zaznaczyć, iż Wyspiański skupił się przede wszystkim na przedstawieniu chłopów i inteligencji pochodzenia szlacheckiego, pomijając pozostałe grupy społeczne. Poruszona w dziele problematyka narodowowyzwoleńcza nie oddaje w pełni charakteru społeczeństwa polskiego pod koniec XIX wieku. Dramatopisarz ukazał stosunek jedynie wybranych grup do zagadnienia walki o wolność narodu, przybliżając w ten sposób dojrzałość i świadomość narodową w zaborze austriackim. Z „Wesela” wyłania się obraz chłopów „skłonnych do bitki i wypitki”. Są oni zapalczywi, uparci i kierują się własnym rozumem, choć jednocześnie wykazują się dobrymi chęciami. Jest to grupa wewnętrznie zróżnicowana, o ukształtowanej świadomości narodowej, lecz potrzebują odpowiedniego przewodnictwa, które utwierdziłoby ich w tej świadomości. Uwidacznia się także zróżnicowanie materialne (zamożni chłopi i parobkowie), a także charakterologiczne. Panna Młoda jest naiwna i prosta. Jej przeciwieństwem jest nostalgiczna z natury Marysia. „Goście z miasta”, reprezentujący drugą grupę społeczną, ukazaną w dramacie, przedstawieni zostali jako ludzie skłonni do popadania w samozadowolenie, bierni i bezradni w obliczu rzeczywistości i narodowej niewoli. Można wśród nich odnaleźć przedstawicieli mieszczaństwa (Radczyni), inteligentów (Dziennikarz) oraz artystów (Pan Młody, Poeta). Mieszczanie są niechętnie nastawieni do chłopów, myślą schematami, przekonani o własnej wyższości i należnej im roli przewodniej w narodzie. Inteligenci są świadomi faktu, że zostali powołani do oświecania społeczeństwa, lecz lekceważą swoją rolę. Czują jednak własną niemoc, cierpią przez to, choć podejmują żadnych kroków, aby wypełnić wyznaczone im zadanie. Natomiast artyści poddają się nastrojom, charakterystycznym dla epoki, ulegają dekadencji bądź ludomanii oraz pijaństwu. Są to ich sposoby na ucieczkę od rzeczywistości, spowodowane rozpaczą, wynikającą ze świadomości, iż nie potrafią sprostać roli duchowego przewodnika narodu, a niekiedy rozterkami, dotyczącymi własnej niemocy twórczej. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
Rozprawka maturalna – łatwa sprawa Rozprawka maturalna to naprawdę nic skomplikowanego. Trzeba tylko pamiętać o kilku zasadach. Prześledzimy to na konkretnym przykładzie: Temat: Samotność-szansa czy ograniczenie? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do załączonego fragmentu III części "Dziadów", całości
Na podstawie przytoczonego fragmentu powieści omów stany emocjonalne, zachowania i sytuacje ukazanych w nim postaci" lub "Na podstawie fragmentu "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego porównaj